Δεν θα μπορέσω ποτέ να τη ξεχάσω
δεν θα τη βγάλω ποτέ απ’ την καρδιά,
σαν μας χώρισε η ζωή πόνεσα βαθιά
ήτανε μια σπάνια ομορφιά.
Μια ζωή πάντα μαζί
που ‘χαμε ονειρευτεί
είχε τέλος τραγικό
και ο φταίχτης είμαι εγώ.
Μέσα από τα χέρια μου την έχασα
ίσως με τον τρόπο μου την έδιωξα
ας με συγχωρέσει αν της έκανα κακό.
Δεν θα μπορέσω ποτέ να τη ξεχάσω
σαν να ‘ταν μάνα μου είχε φερθεί,
όταν πόναγα εγώ πόναγε και αυτή
είχε μια καρδιά πονετική.
Μια ζωή πάντα μαζί
που ‘χαμε ονειρευτεί
είχε τέλος τραγικό
και ο φταίχτης είμαι εγώ.
Μέσα από τα χέρια μου την έχασα
ίσως με τον τρόπο μου την έδιωξα
ας με συγχωρέσει αν της έκανα κακό.