Καθόμουν μόνος μες’ στη μοναξιά μου κι έκλαιγα
Με το Θεό μου μάλωνα, μάλωνα και του έλεγα
Γιατί; γιατί; γιατί; Θεέ μου να ‘μαι μόνος
Γιατί; γιατί; γιατί; Θεέ μου να με τρώει του χωρισμού ο πόνος.
Ήτανε νύχτα σκοτεινή της έλειπαν τα άστρα
Και σκεφτόμουνα πως τα είχα μπλέξει με μια ξελογιάστρα
Που είχε όμως δυο μάτια, μάτια φεγγάρια
Κι όμως είχε μια καρδιά τόσο άδεια, τόσο άδεια!
Κάθομαι μέσα στην νύχτα (στην νύχτα)
Κάθομαι σαν τον τρελό (τρελός, τρελός)
Κλαίει απόψε η καρδιά μου δε το χωράει το μυαλό (για σένα)
Στα καλά του καθουμένου φεύγεις και δε μου μιλάς (δε ξέρω)
Και δεν ξέρω που πηγαίνεις και που γυρνάς. (και που γυρνάς).
Σαν παραμύθι από τα βάθη της ανατολής
Πέφτεις πάνω μου σαν σκιά την νύχτα της γιορτής
Γιορτή που γίνεται για δυο μάτια φεγγάρια
Και μια ψυχή τόσο άδεια, τόσο άδεια, γιατί Θεέ μου!
Με δυο μάτια σαν φεγγάρια (φεγγάρια)
Μες’ στα μάτια με κοιτάς (μωρό μου, μωρό μου)
Την ζωή μου καταστρέφεις και με μένανε γελάς (καρδιά μου, ψυχή μου)
Μα εγώ σαν τον ζητιάνο εσένανε παρακαλώ (μωρό μου)
Να μου δώσεις λίγη αγάπη για να λυτρωθώ (λυτρωθώ).
Με παρατάς κι φεύγεις, φεύγεις μακριά
Δεν ξέρω τον λόγο μα αν έχεις καρδιά όσο άδεια κι αν είναι αυτή
Πες μου τι σου έχω κάνει τόσο πολύ και σε έχει πικράνει κι έχεις φύγει
Γιατί άπονη ψυχή…
Μέσα στην αστροφεγγιά! μάτια φεγγάρια…
Μέσα στην αστροφεγγιά!… (Μέσα στην αστροφεγγιά!)
Μονό με μια ματιά σου baby!!!
Με δυο μάτια σαν φεγγάρια (φεγγάρια)
Μες’ στα μάτια με κοιτάς (μωρό μου, μωρό μου)
Την ζωή μου καταστρέφεις και με μένανε γελάς (καρδιά μου, ψυχή μου)
Μα εγώ σαν τον ζητιάνο εσένανε παρακαλώ (μωρό μου)
Να μου δώσεις λίγη αγάπη για να λυτρωθώ (λυτρωθώ).