Στο μισοσκόταδο σε ζωγραφίζω αργά
και ζωντανεύεις με την κάθε πινελιά.
Σου δίνω σχήμα και μορφή κι όλο νομίζω
εσύ είσαι δίπλα μου και το κορμί σου αγγίζω
Κι εγώ φωνάζω μες στη νύχτα τ’ όνομα σου
μα εσύ έχεις σβήσει κι έχει μείνει η σκιά σου
κι όταν τα δάκρυα την εικόνα σου χαράζουν
με της καρδιάς μου τις πληγές θαρρώ πως μοιάζουν.
Έλα ξανά, έλα ξανά.
Στο μισοσκόταδο σε σχηματίζω αργά
κι ολοκληρώνεσαι σε κάθε μολυβιά.
Το βήμα ξέχωρο, το γέλιο σου σαν χάδι
μετριάζει τον καημό μου στο σκοτάδι
Κι εγώ φωνάζω μες στη νύχτα τ’ όνομα σου
μα εσύ έχεις σβήσει κι έχει μείνει η σκιά σου
κι όταν τα δάκρυα την εικόνα σου χαράζουν
με της καρδιάς μου τις πληγές θαρρώ πως μοιάζουν.
Έλα ξανά, έλα ξανά.