Και τι δε γράφεις Άννα στο ημερολόγιο εκείνο
της καλοσύνη μάνα, του Μπερκενμπέσεν κρίνο
θα μας μιλάς για αγάπη την πανανθρώπινη ώρα
για λυτρωμένα πάθη και πάντοτε και τώρα...
Άννα Φρανκ, Άννα Φρανκ...
Ποτέ ξανά πολέμους, πότε αλυσοδεμένους
λαούς ευτυχισμένους σ ολάκερη τη γη,
αντάμα οι καρδιές μας, ζευγάρι οι φαμελιές μας,
κατώφλι οι αγκαλιές μας για το ορφανό παιδί...
Εσώπασες Αννούλα, έτσι όριζεν ο νόμος
κι ήσουν παιδί , παιδούλα
κι αναρωτιέται ο κόσμος
ως πότε θα μετράει το δίκιο με τη βία
ως πότε θα μιλάει με μάσκα η ιστορία...
Ποτέ ξανά πολέμους, πότε αλυσοδεμένους
λαούς ευτυχισμένους σ ολάκερη τη γη,
αντάμα οι καρδιές μας, ζευγάρι οι φαμελιές μας,
κατώφλι οι αγκαλιές μας για το ορφανό παιδί...