Kadere mi boyun eğdik yoksa boyun mu kaldırdık yasadıklarımıza
Elinden mi öptük bize zarar verenlerin helal mi dedik yoksa?
Zamana mı yenik düştük, zaman mı yoksa durdu bizim hatırımıza?
Söz 1:
Dostlarım sayılıydı geçmedi parmak hesabımı
Arkamdan vuracaklar beni her an hazır oldaydı.
Gözlerimde yaş vardı donmadı hiçbir anda.
Karamsar hayatımda, gecem ve gündüzüm aynıydı
Penceremden giren güneşi kesti perden.
Şeffaf takılanlar kaçtı hep gerçeklerden
Gerçekleri yansıtamadı aynam, zamandan beklentim neydi?
Gülen yüz bir bulut üstü hikâyeydi.
Kopartın bu dalı da düşeyim, alışmışım ben üzülmeyin.
Hüzünlenin ya da öyle gözük ünde, bari bileyim
Sahtede olsa bir sevinde sevildiğim sanıp güleyim
Oyun oynamaya devam edin ve öldürün beni.
Nakarat**
Dost dediğin satarsa seni anlarsın beni.
Sevdiğin sevmezse üzülürsün eminim
Sevgiye hasret kalan bu yüreğim doldu yalan
Vazgeçen zaman unuttu beni mutlu yüz haram
Söz 2:
Haramda olsa keşke her şey yaşansa bitse.
İnanmak isteyen inansa inanamayanda gitse keşke
Girme hayatıma, zararın dokunacaksa,
Ağlatmak değil amaç yazdığım şarkılarımda
Zaten ağlamazdın, duygusuzdun farkındaydım.
Bırak alışığım ben yalnızlığıma girme hayatıma
Söz veremedim kendime, bilemedim kendimi
Savaşını veremedim. Verseydim kazanırım diyemedim
Sevdiğimin adı kalbimdeyken, kendimi üzerken.
Sende yaşarsan bir gün ağlarsan, bana hak verirsen
Hatanı ört pas etme, af dilenme, geriye dönme
Sildim hatıraları Anıları unuttum kendim için.
Artık kimseyi düşünmeyeceğim, eminim,
Çünkü hep üzülen kendi kişiliğim
Vazgeçtim Her şeyden sevemedim.
Yalan doldu başından bilemedim
Kadere boyun eğmiş halim ile çekip gidemedim