Ένοχα βράδια που λείπεις εσύ
σε άγνωστα μάτια γυρεύω ζωή
θυμάμαι σαν ψέμα τις άγιες στιγμές
χέρια αναμμένα αφήνουν πίσω γραμμές
Ένοχα βράδια γεμάτα σκιές
μιλούν τα σημάδια κι αφήνουν πληγές
θυμάμαι τις λέξεις να στάζουν φωτιά
πόσο θ’αντέξεις να ζήσεις κι άλλο μακριά
Μια ζωή σε μισώ και μετά σ’ αγαπάω
είσαι εδώ σ’ ανασαίνω σχεδόν σου μιλώ
επαφή με το σώμα σου πάντα κρατάω
και ζητώ να γυρίσεις ν’αρχίσω να ζω
Πες μου τι κάνω ποια άκρη να βρω
στο τέλος μου φτάνω δεν έχω καιρό
φοβάμαι τις νύχτες τις ξένες φωνές
και τις αλήθειες που με κοιτάνε γυμνές
Μια ζωή σε μισώ και μετά σ’ αγαπάω
είσαι εδώ σ’ ανασαίνω σχεδόν σου μιλώ
επαφή με το σώμα σου πάντα κρατάω
και ζητώ να γυρίσεις ν’ αρχίσω να ζω