görselliğin gözümü kamaştırırdı her bakışta
bırakmıştım ben senle ilgili her şeyi akışına
takmamıştımda elalemin attığı o palavraları
bendeki sade naif demode bi ilişki çabası
fazla şey istememiştim sade sen ol yeterli
senle olan anın kederliliği mümkün değildi
zerafetinde her daim yıkıp geçerdi beni
bi an eşsiz sıfatından alamazdım gözlerimi
incitmek en son bile istemeyeceğim bi şeydi
kendime kıyamamak bu olsa gerek derdim
senle mümkünatı yoktu meselenin derdin
sende buldum ben dünyanın en güzel rengini
kontrol edemezdim güçlü candan birleşimi
muhabbetlerimiz ve sesin bana huzur verirdi
inci gibiydin her zamanda çok önemserdim
pırıl pırıldın biliyodum benim tek gerçeğimdin
müptelan olmuştum artık seni bırakamazdım
biliyodum görüyodum sende beni bırakamazdın
ama bi gün bırakamazken bırakmak zorunda kaldın
ölüm haberinle içime kaç hançer saplandı sayamadım
serkeş bi hal alma yolunda dosdoğru gidiyodum
bırakmak istemesende mecbur kalmanla boğuluyorum
ölüm bizi ayıran bi katil ona peş peşe sövüyorum
ölüm almış olsa da seni her şeyden çok seviyorum
bizi ayıramaz kalp olarak bu zalim pervasız ölüm
seni bırakamaz bu serkeş divana olan gönlüm
senle yanan bu içimdeki ateşi söndürür müyüm
bu hiçbir şartta olmaz olacaksa bende gömülürüm
eyvallah veyahut mukadderatta diyemem bu halde
beni kül edeni kabullenmek birlikteliğimi ezip geçmek
sevdiğimi bi dakikada unutupta es geçmek demek
ben bunu yapamam kesin azraille hesaplaşmam gerek