Κάτι θα μου λείπει, κάτι θα μου περισσεύει
Κι όλο κάτι τι ειρωνία στη γωνία περιμένει
Τη γλυκιά ηδονή να γευτεί ποιος δε θέλει
Όλο εκεί ο νους μου πάει πάει κόλλησα στο μέλι
Κόλλησα στο μέλι να ο δρόμος κατεβαίνει
Κι όλο λέω στη στροφή η πορεία θ’ αντιστραφεί
Και θα κάνω επιτέλους με το θηρίο ειρήνη
Να `ναι μία μέσα σ’ όλες κι όλες να `ν’ μέσα σε κείνη
Μα ο κακός μου εαυτός απ’ τη μυτη με σέρνει
Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει
Θα γίνουμε κάποτε πλάσματα ανώτερα
Μα μην το παιδεύεις τώρα άστο γι’ αργότερα
Μία αγάπη μία σ’ έψαχνα με αγωνία
Αυτό το πλάσμα που ζει σ’ άλλη χώρα ή εποχή
Να `γερνα στην αγκαλιά σου που όλη η φύσις ησυχάζει
Σ’ είχα πλάσει τόσο ωραία που καμιά να μη σου μοιάζει
Όμως δε σε βρήκα πάτησα μια μαύρη τρύπα
Και που βγήκα μετά; Απ’ τη λάθος μεριά!
Είν’ αυτός πάλι εκεί με το μαύρο καπέλο
Χτύπα με αν σου βαστάει πάντοτε θα σου ξεφεύγω
Ο εαυτός μου κι εγώ σ’ ένα κρύο σταυροδρόμι
Μονομάχοι στη Δύση με το χέρι στο πιστόλι
Ακούω ένα μπαμ και με πήραν τα αίματα
Σε σκότωσα αγοράκι και στ’ αλήθεια και στα ψέματα
Πως χάθηκα ξεχάστηκα στο σκοτεινό καθρέφτη
Άραγε πως από `κει στο φως κανείς πως επιστρέφει ξανά;
Κάτι πάλι λείπει κάτι πάλι περισσεύει
Κι όλο κάτι τι ειρωνία στη γωνία περιμένει
Θέλει πίστη κι ασκητεία ένας θεός ξέρει τι θέλει
Αλλά που να ξεκολλήσω εγώ κόλλησα στο μέλι
Κι ο κακός μου εαυτός απ’ τη μύτη με σέρνει
Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει
Είναι τώρα ή ποτέ πριν κυλήσω χειρότερα
Όσο κι αν του δίνεις αυτός σου ζητάει περισσότερα...
Πως χάθηκα ξεχάστηκα στο σκοτεινό καθρέφτη
Άραγε πως από `κει στο φως κανείς πως επιστρέφει ξανά;