Στης στέψης σου τον ήλιο, χορτάρι και ξερό κλαδί
Θέλω να καίγομαι κοντά, να ζήσω εικόνα και φωτιά
Aνοίγω το ύψος των ματιών μου
Πάνω σε φεγγαριού αγκαλιά
Μέσα από βέλη δέρνεται και προσπερνώ
Μα να μπορούσα να σε δω
Στης στέψης σου τον ήλιο, αίμα χρυσό που χάνεται
Στης γης τα βάθη τα ανοιχτά, γλιστράν τα χέρια μου μακριά
Aνοίγω το ύψος των ματιών μου
Πάνω σε φεγγαριού αγκαλιά
Μέσα από βέλη δέρνεται και προσπερνώ
Μα να μπορούσα να σε δω
Dieser text wurde 329 mal gelesen.