Κρύβω τη φρίκη στην άδεια καρδιά μου
ξερνάω απλόχερα την ανθρωπιά μου
χορεύω γυμνός σ’ ένα κύκλο που κλείνει
κι ό,τι ξεχώρισα, αλίμονο σβήνει.
Φοράω τα αλλιώτικα μικρά μυστικά μου
ξενέρωτα όνειρα χτυπάν τη ματιά μου
πετάω τα κουρέλια μου σε μαύρο καμίνι
άντε γαμήσου καινούργια σελήνη.
Σβήνω το φως κι απλώνω τα όρια
μα εσείς πάντα εκεί κελιά μου πελώρια,
χτυπάω στους υγρούς τιτάνιους τοίχους σας
και γράφω για σας, γράφω τους στίχους σας.