Θα φύγω φώναξε και άρπαξε την τσάντα
ως πότε θά μαι η καλή νοικοκυρά
είχε περάσει χρόνια τώρα τα 40
40 κύματα και όνειρα φθορά.
Θα φύγω φώναξε μα στάθηκε στην πόρτα
κοίταξε γύρω της μ οργή και θαυμασμό
και σαν εξάρτηση από αλκοόλ και χόρτα
γύρισε πίσω με βαθύ αναστεναγμό.
Μα τι να σκέφτηκε ποιος ξέρει
ποιόν έρωτα μαχαίρι
και πως να κόψεις απ τη ρίζα μια ζωή
ίσως να σκέφτηκε και μένα
τα χρόνια μου ένα ένα
που τα μεγάλωνε όταν ήμουνα παιδί.
Θα φύγω φώναξε κ έβγαλε σκάρτο ήχο
και ξαναγύρισε στην ίδια τη δουλειά
στο ημερολόγιο με τα ποιήματα στον τοίχο
στην κεντημένη καλημέρα στην ποδιά.
Μα τι να σκέφτηκε ποιος ξέρει
ποιόν έρωτα μαχαίρι
και πως να κόψεις απ τη ρίζα μια ζωή
ίσως να σκέφτηκε και μένα
τα χρόνια μου ένα ένα
που τα μεγάλωνε όταν ήμουνα παιδί.