Πού να `σαι, πες μου, πού κοιμάσαι,
να ΄ρθω να σ’ αγγίξω μια στιγμή,
σε πιάνω μα ξανά σε χάνω,
αυταπάτη τρόμου η ζωή.
Κι αν δεν έχω πού να πάω,
κι αν τα βράδια σε ζητάω,
κι αν στη μοναξιά παραπατάω,
στ’ άγνωστο κι αν ταξιδεύω
με τον πόνο μου παλεύω,
κι όμως, συνεχώς χειροτερεύω.
Πατρίδα είναι η πυξίδα
που σε ψάχνει τώρα σαν τρελή,
κολλάει, το μυαλό ρωτάει,
μα σε συγχωράει η ψυχή.
Κι αν δεν έχω πού να πάω,
κι αν τα βράδια σε ζητάω,
κι αν στη μοναξιά παραπατάω,
στ’ άγνωστο κι αν ταξιδεύω
με τον πόνο μου παλεύω,
κι όμως, συνεχώς χειροτερεύω.