Είναι κάτι βράδια, έρημα και άδεια
που σ’ αγγίζω σαν να είσαι εδώ.
Νιώθω τ’ άρωμά σου, λιώνω στ’ άγγιγμά σου
και σου ψιθυρίζω σ’ αγαπώ.
Τρελαίνομαι καρδιά μου
στη σκέψη πως δε θα σε ξαναδώ.
Πως έφυγες μακριά μου
δεν πρόκειται να το παραδεχθώ.
Πίνω και τα σπάω
και ξεσπάω για μια αγάπη σκάρτη,
πίνω και δακρύζω για ένα αλήτη χωρισμό.
Πίνω κι αρρωσταίνω
και πεθαίνω, την ψυχή μου πάρ’ τη.
Για να μη θυμάμαι πως ακόμα σ’ αγαπώ
για να μη θυμάμαι πως δεν είσαι εδώ.
Για να μη θυμάμαι πως ακόμα σ’ αγαπώ.
Είναι κάτι μέρες, στο κορμί μου σφαίρες
που μου σημαδεύουν τη ζωή.
Γύρω μου μπουκάλια, έχω γίνει χάλια
απ’ της μοναξιάς μου την πληγή.
Τρελαίνομαι καρδιά μου
στη σκέψη πως δε θα σε ξαναδώ.
Πως έφυγες μακριά μου
δεν πρόκειται να το παραδεχθώ.
Πίνω και τα σπάω
και ξεσπάω για μια αγάπη σκάρτη,
πίνω και δακρύζω για ένα αλήτη χωρισμό
Πίνω κι αρρωσταίνω
και πεθαίνω, την ψυχή μου πάρ’ τη.
Για να μη θυμάμαι πως ακόμα σ’ αγαπώ
για να μη θυμάμαι πως δεν είσαι εδώ.
Για να μη θυμάμαι πως ακόμα σ’ αγαπώ.