Στα δέκα μου ασθένησα
Στα είκοσι έχω φτάσει
Μέρα καλή δε γνώρισα
Αφού από σένα χώρισα
Έχω παλιογεράσει
Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες
Μαραμένα και τα γιασεμιά
Μες στου Καϊάφα τα νερά μα θες
Τράβα ντουγρού ντουγρού να πέσεις
πέτα φάρμακα ντουγρού και μέσης
και δε θα ξαναπονέσεις
Εγια μόλα έγια λέσα
πήδα στην μπανιέρα μέσα
πήδα πήδα πήδα πήδα
δεν σου μένει άλλη ελπίδα
θειούχα αρσενικούχα αλκαλικά
ολέ
Ιώδιούχα ραδιενεργά
ολέ
Θα μπουν με στο κορμί
καλέ
Θα γειάνουν την ψυχή
καλέ
Αν πέσεις στον Καϊάφα
Μετά θα’σαι κομπλέ
Το χλώριο το νάτριο το ράδιο
Και κάτι από ρεφρέν σπαραξικάρδιο
Θα δεις που θ’αναδείξουνε το μέλλον μου το μπρίο
Οι στράτες θ’αποδείξουνε – πω πω κορμάρα θείο
Κορμάρα θείο – κορμάρα θείο
Το νάτριο, το κάλλιο, το φώσφορο, το θείο
Κορμάρα θείο κορμάρα θείο
Αυτά θα μ’αναδείξουνε σε μέγα εραστή
Κορμάρα θείο κορμάρα θείο
Οι στράτες θα βογκήξουνε, πωπώ κορμάρα θείο
Κορμάρα θείο κορμάρα θείο
Και θα με δείτε κάποτε και πρωταγωνιστή