Οταν θα ξαπλώνεις μόνη
θα κοιτάζεις το ταβάνι
τότε πια θα με θυμάσαι
και ο φόβος θα σε πιάνει
Θα με ψάχνεις μες στα χάπια
στη τρελή σου αϋπνία
και θα βγαίνεις μες στους δρόμους
και θα τρέχεις μ’αγωνία
Ποτέ δε θα ξεχάσεις
δε θα με ξεπεράσεις
όποιο σώμα θα αγγίζεις
θα’μαι εγώ και θα ραγίζεις
Ποτέ δε θα ξεχάσεις
τις τρελές μας καταστάσεις
ότι αρνήθηκες σε μένα
θα’ναι κόλαση για σένα
Ποτέ ποτέ ποτέ
δε θα με ξεχάσεις
Σ’ενα σπίτι μ’αναμνήσεις
πώς το δάκρυ σου να κρύψεις
για το αντίο που μου είπες
θα σε πνίγουνε οι τύψεις
Τη μορφή σου μες στο τζάμι
θα τη βλέπεις κάθε νύχτα
και η μοναξιά σου μόνο
θα σου λέει καληνύχτα
Ποτέ δε θα ξεχάσεις
δε θα με ξεπεράσεις
όποιο σώμα θα αγγίζεις
θα’μαι εγώ και θα ραγίζεις
Ποτέ δε θα ξεχάσεις
τις τρελές μας καταστάσεις
ότι αρνήθηκες σε μένα
θα’ναι κόλαση για σένα
Ποτέ ποτέ ποτέ
δε θα με ξεχάσεις