Όπου σταθώ σε νιώθω πλάι μου
να γυρεύεις τα μυστικά της γης
Όπου πλαγιάσω σε βλέπω μες στο βράδυ μου
να με γυροφέρνεις, να ψάχνεις να με βρεις.
Χίλια δυο τα όνειρα τα είχα απλωμένα
δίπλα από τον ήλιο για να ζεσταθούν
έψαξες τα βρήκες, ήταν χωρισμένα
πέσανε στη θάλασσα μα θα ξαναβγούν.
Πως με βασανίζει μοναχά η σκέψη σου
πως μου σιγοτρώει νιάτα κι ομορφιά.
Φαίνεσαι θλιμμένη, χάθηκαν οι δρόμοι σου
μα λευτερωμένη τούτη τη βραδιά.
Πάρε με στα χέρια σου αφρός και δάκρυ
για να πλάσεις μια νέα σου μορφή.
Βάλ’ τα δυνατά σου να μην κάνεις λάθη
σαν τη προηγούμενη να μην ξαναβγεί.
Πως με βασανίζει μοναχά η σκέψη σου
πως μου σιγοτρώει νιάτα κι ομορφιά.
Φαίνεσαι θλιμμένη, χάθηκαν οι δρόμοι σου
μα λευτερωμένη τούτη τη βραδιά.
Dieser text wurde 195 mal gelesen.