Ένα παιδί μες τη βροχή
στάλες μετράει κι αναστενάζει
κι ένα πουλί την αλλαγή
του ταξιδιού του προετοιμάζει.
Έλα και συ σαν τη βροχή
του φθινοπώρου πρώτο δάκρυ
νερό σε ξεραμένη γη
έλα και πότισε απ’ άκρη σ’ άκρη.
Έλα ξανά σαν ουρανός
του φθινοπώρου να ξεπλύνεις
τη σκόνη που άφησε ο καιρός
κι έτσι αθόρυβα να ξαναφύγεις.
Μια αμμουδιά, μια ερημιά
και του Σεπτεμβρη η νοσταλγία
έλα και συ σαν τη βροχή
χωρίς σκοπό, χωρίς αιτία.