Δυο στενά δυο σκιές η δικιά σου κι η δικιά μου
το ένα έδειχνε το χθες το άλλο σ’έπαιρνε μακριά μου
η δικιά σου δυνατή πήρε σταθερά το δρόμο
η δική μου η φτωχή λύγισε δειλά απ’τον πόνο
Στο δρόμο που με άφησες σ’αυτόν το δρόμο σβήνω
με φίλο το παράπονο τις πίκρες μου αφήνω
ελάτε έγνοιες πάρτε με δε θέλω να γυρνάω
κουράστηκε να προσπαθώ και πάντα να πονάω
Δυο στενά δυο σκιές σημαδέψαν τη ζωή μου
δυο ακόμα μαχαιριές ας αντέξει το κορμί μου
θέλω στάσου να σου πω μήπως και τ’ακούσεις τώρα
δυνατός για να φανώ πριν με πάρει η κατηφόρα