Κρίμα που ο Μεγαλέξανδρος δέθηκε σε καράβι,
κρίμα που δεν βυθίστηκε σ’ έναν ωκεανό.
Να δει πως δοκιμάζεται η ψυχή μου κάθε βράδυ,
να δει πως σε πεθύμησα πάνω στο φορτηγό.
Κρίμα στο κρίμα, στ’ άδικο και στ’ άδειο μου κρεβάτι
κούτες τσιγάρα κάπνισα, πνιγμένο στον καπνό.
Που άφησα την αγάπη μου απ’ έξω από τη Σπάρτη
και πειρατής στη θάλασσα λαθραία σ’ αγαπώ.
Απ’ έξω απ’ τη Μονεμβασιά είπα να σου σφυρίξω
και στο τιμόνι που κρατώ θα `πεφτα στο νερό.
Μα είχα στα χείλη ένα φιλί κι είπα να μην το πνίξω
να το κρατήσω αλμυρό μέχρι που να σε δω.
Κρίμα στο κρίμα, στ’ άδικο και στ’ άδειο μου κρεβάτι
κούτες τσιγάρα κάπνισα, πνιγμένο στον καπνό.
Που άφησα την αγάπη μου απ’ έξω από τη Σπάρτη
και πειρατής στη θάλασσα λαθραία σ’ αγαπώ.