Θειά μου Νικολάκαινα, συ δεν το’ πραξες καλά
τέτοια κόρη που’ χεις σκύλα,
και την έστειλες για ξύλα.
Το κοπέλι στο καρτέρι
την επιάνει από το χέρι
τράβα γω και τράβα εκείνη,
δίνει ο Θεός και πέφτ’ εκείνη,
πάνω εγώ από κάτω εκείνη.
Τη φιλώ στο κούτελο
"Α στο διάολο, κούτσουρο"
τη φιλώ και στο λαιμό
"Α στο διάολο από δω"
"Κόρη μ’ πόσο σ’ αγαπώ,
που `χεις το λαιμό χυτό,
που `χεις τα μαλλιά μετάξι,
και πλεγμένα με την τάξη"
Τη χαϊδεύω, τη φιλώ
"Μα γω τέτοια τ’ αγαπώ"
Και μου λέει:
"Παρακάτω, από το λαιμό πιο κάτω"
Και της πιάνω τα βυζά, μου λέει:
"Μου’ ρθ αραθυμιά"
Και μου λέει:
"παρακάτω, από τα βυζά πιο κάτω"
Την πιάνω από τον αφαλό
"Παρακάτω βρε τρελό"
και την πιάνω από το γόνα
"Ατζαμής μου λεει εισ’ ακόμα"
Πιάνω της τα γόνατα
"Κάνεις και καμώματα"
και της τα σηκώνω απάνω,
τη ρωτάω τι να κάνω
και μου λέει:
"Παραπάνω, απ’ τα γόνατα πιο πάνω"
και την πιάνω απ’ το μερί
"Να, κοντεύει να το βρει"
και μου λέει:
"Παραπάνω, από το μερί πιο πάνω"
Ανάμεσ’ από το μερί,
βλέπω τούρκικο τζαμί,
μπαίνει ο χότζας μες στη μέση
με το κόκκινό του φέσι,
μια κοιλιά χτυπάει την άλλη,
γίνεται χαρά μεγάλη.