Βρέχει κι εσύ γελάς…
Στάλες βροχής του γέλιου σου ο ήχος.
Βρέχει και μου μιλάς
κι είν’ η φωνή σου, του ονείρου μου ο στίχος.
Οπτασία φυγής είσαι, μα και κουράγιο,
γαλάζιο ξέφωτο στ’ ουρανού το γκρίζο.
Τ’ άγγιγμά σου πώς κάνει το κορμί μου ναυάγιο…
Ω, πόσο σ’ αγαπώ!
Το παρόν και το μέλλον μου κρατάς.
Ω, πόσο σ’ αγαπώ!
Στο μεθύσι της ψυχής μου τραγουδάς.
Βρέχει κι εσύ κερί…
Λιώνοντας, φως την ψυχή μου γεμίζεις.
Βρέχει και οι καιροί
δύσκολοι είναι για όρκους πίστης.
Τα φιλιά σου όμως είναι με λιμάνια ίδια
κι εγώ αταξίδευτο μικρό καράβι,
έτσι γλυκά που με δένεις, ας μη κάνω ταξίδια…
Ω, πόσο σ’ αγαπώ!
Το παρόν και το μέλλον μου κρατάς.
Ω, πόσο σ’ αγαπώ!
Στο μεθύσι της ψυχής μου τραγουδάς.
Πάρε το κρυφό όνειρό σου,
χάντρα στο λαιμό σου δέσ’ το.
Είναι το χαμόγελό σου
της αγάπης μανιφέστο
Ω, πόσο σ’ αγαπώ!
Το παρόν και το μέλλον μου κρατάς.
Ω, πόσο σ’ αγαπώ!
Στο μεθύσι της ψυχής μου τραγουδάς.