Τώρα που σου γράφω Χαϊμαλίνα απ’ το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης
προβοδώ τα πρόβατά μου στον ίσκιο ενός ασφένταμου.
Έχω πρόβατα λευκά σαν το λευκό μου χρώμα,
έχω πρόβατα μαύρα σαν το μαύρο σου το χρώμα.
Χαϊμαλίνα, το αίμα τους είναι ίδιο κόκκινο σαν το δικό μας αίμα.
Χαϊμαλίνα, ρωτάω τα πρόβατά μου πώς μοιράζουνε στα ίσια
τον ίσκιο ενός ασφένταμου κι έχουν λευκά και μαύρα
τα ίδια δικαιώματα ενώ οι άνθρωποι σκοτώνονται μοιράζοντας μια πήχη γης.
Εσύ Χαϊμαλίνα δε γνωρίζεις εμάς τους λευκούς που φτιάχνουμε το τυρί,
τις γυναίκες μας που φτιάχνουνε τα ρούχα στο τελάρο.
Εσύ γνωρίζεις τους άγριους λευκούς που ήρθαν στην πατρίδα σου
και σκότωσαν τ’ αδέρφια σου και κλέβουνε το βιος σου.
Αυτοί που κλέβουνε το βιος σου Χαϊμαλίνα, κλέβουν και το δικό μου το τυρί.
Τώρα που σου γράφω Χαϊμαλίνα απ’ το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης
προβοδώ τα πρόβατά μου.