Αναπαμένος νιώθω που σ’ αναγνωρίζω
μετ’ από τόσα χρόνια Γιώργο απ’ τα παλιά
της νύχτας το τραγούδι που λες μας βρήκε
τότε το φως του χαιρετίζουν τα πουλιά
της νύχτας το τραγούδι που λες μας βρήκε
τότε το φως του χαιρετίζουν τα πουλιά
Τι κι αν δεν έχω στίχους σου μελοποιήσει
ετούτ’ η νύχτα μας προστάζει τονισμούς
σήκω και ύψωσε ποτήρι στο φεγγάρι
όπου κι αν είσαι όπου γυρνάς με αλλουνούς
όπου κι αν είσαι όπου γυρνάς με διπλωμάτες
ο νους σου βρίσκεται το ξέρω στο χάρτη
αυτό τα χνάρια που βαστάει της καλής σου
που ρεβεράντσα τώρα κάνω εγώ γι’ αυτή
αυτό τα χνάρια που βαστάει της καλής σου
που ρεβεράντσα τώρα κάνω εγώ γι’ αυτή
Και να σου λέω τέτοιο βράδυ που `ναι έξω
και τις ντροπές του περιμένουμε του ήλιου
ρίγανη σ’ ένα άλλο γράμμα θα σου στείλω
δείγμα μικρό κι αυτό της πίστης που σου οφείλω
ρίγανη σ’ ένα άλλο γράμμα θα σου στείλω
δείγμα μικρό κι αυτό της πίστης που σου οφείλω