Με χαρτί και με μολύβι
θα σου γράψω, σ’ το `χα πει,
όσα η ζωή σου κρύβει,
αν μ’ αφήσεις, γιατί:
Δεν είναι όλοι σαν κι εμένα
ούτε είν’ ο κόσμος εκκλησιά.
Θα δεις τι κρύβει κάθε βλέμμα,
πόση ψευτιά και απονιά.
Δεν είναι όλοι σαν κι έμενα
που δε σε πίκρανα ποτέ μου.
Ο κόσμος ζει μέσα στο ψέμα,
ζει με κουβέντες του ανέμου.
Άλλη μια φορά σ’ το λέω
και θυμήσου τη στιγμή,
θα πονάς και δε θα φταίω,
αν μ’ αφήσεις, γιατί:
Δεν είναι όλοι σαν κι εμένα
ούτε είν’ ο κόσμος εκκλησιά.
Θα δεις τι κρύβει κάθε βλέμμα,
πόση ψευτιά και απονιά.
Δεν είναι όλοι σαν κι έμενα
που δε σε πίκρανα ποτέ μου.
Ο κόσμος ζει μέσα στο ψέμα,
ζει με κουβέντες του ανέμου.