Σε φέρετρο ανοιγμένο μπαινοβγαίνω
στην αγκαλιά σου σαν παιδάκι τρομαγμένο
σα μαργαρίτα την καρδούλα μου μαδάω
κι όλο μου βγαίνει πως στο βάθος σ’ αγαπάω
Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά
στου κόλπου σου τη ζέστη χωμένος βαθιά
εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δε βγαίνω
να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω
εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δε βγαίνω
να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω
Απ’ το φουστάνι σου κρατιέμαι και με σέρνεις
στην πασαρέλα μιας ζωής μαστουρωμένης
είμαι χαμένος σε μια ατέλειωτη ανία
αλλά το ξέρω μάνα είναι μόνο μία
Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά...
Ηλεκτρικά ναρκωτικά με ταξιδεύουν
μέσα από γυάλινα κουτιά με κοροϊδεύουν
είσαι η μάγισσα που θα `θελα να κάψω
και μπρος στα πόδια σου το πτώμα σου να κλάψω