Κάπου με ξέρεις το λεν τα μάτια σου
μ’ αυτή τη φλύαρη τη γλώσσα της σιωπής
Κάπου με ξερεις κι αν με θυμήθηκες
μη μου το πεις
Κάπου με ξέρεις κι αν με λυπήθηκες
κι αν κλαιν τα μάτια μου εσύ μη κλαις
Ξεχνα πως με έχασες
κι αν δε με ξέχασες
μη μου το λες
Μη μου θυμίζεις ποια είμαι ποια ήμουνα
κοντα στο τέλος ποιος θυμάται την αρχή
Μη μου θυμίζεις πως ζει το σωμα μου
πως ζει το σωμα μου χωρις ψυχή
Όσοι πεθαίνουν κάτι θυμίζουνε
σε κάποιους φίλους και σε κάποιους συγγενείς
Εγω ήμουν σύννεφο με πήρε ο άνεμος
και δεν θυμάται αν ήμουνα ανθρωπος κανείς
Κάπου με ξέρεις το λεν τα μάτια σου
μ’ αυτή τη φλύαρη τη γλώσσα της σιωπής
Κάπου με ξερεις κι αν με θυμήθηκες
μη μου το πεις
Κάπου με ξέρεις κι αν με λυπήθηκες
κι αν κλαιν τα μάτια μου εσύ μη κλαις
Ξεχνα πως με έχασες
κι αν δε με ξέχασες
μη μου το λες