Seni sevince anladım
Hayatın acılarını
Dikenli yollarını
Yolları dikenli kentte yaşadım
Yalnızları ezen
Küllüğüm diyen insanları gördüm
Seni sevince anladım
Hayatın acılarını
Dikenli yollarını
Yolları dikenli kentte yaşadım
Yalnızları ezen
Küllüğüm diyen insanları gördüm
Seni sevince anladım
Hüzünlü gecelerin ışıkları
Sarınca ruhumu
Aşksız yaşayan insanların
Acılarını gördüm
Soğuk sularda boğulan
İnsanların kederleri
Sığınacak yeri olmayan
Yaşamsız geceleri gördüm
Yolları dikenli kentte yaşadım
Yalnızları ezen
Küllüğüm diyen insanları gördüm
Acılarla yandım tutuştum
Aşksız gecelerin boşluğunda buldum kendimi
Ağladım sızladım yaralı kalbim
Yangın içinde yanan bedenim
Hayatın sönük ışıkları
Kararttı yüreğimi
Yalnızlık güneşinden üşüyen gözlerim
Göremedi mutlu insanları
Anladım ki ruhsuz insanlar varmış
Burası küllüğüm diyen insanlar
Boğarmış mutlu canları
Ezermiş aşıkları
Ben dikenli kentte yaşadım
Huzurlu insanları boğan
Aşıkları ezen
Mutlu konakları yıkan
İnsanlar gördüm
Ne insanlığı belli
Ne aşkları aşk
Gözleri sapık
Hayatın sönük ışıkları
Kararttı yüreğimi
Yalnızlık güneşinden üşüyen gözlerim
Göremedi mutlu insanları
Anladım ki ruhsuz insanlar varmış
Burası küllüğüm diyen insanlar
Boğarmış mutlu canları
Ezermiş aşıkları
İnsanlar tanıdım
Ruhsuz güller yapan
Kentte yaşıyorum
Hayatın güzelliği yıldızlara tutunmuş
Acılı yollardan geçiyorum
Aşksız güller yapan
Yalnızları ezen
Burası küllüğüm diyen insanlar tanıdım
Aşk nedir bilmeyen
Ne idiğü belirsiz insanlar geliyor diyenleri tanıdım
Gurbet kuşlarını
Yalnızları ezen
Aşıkları yutan kentte yaşıyorum
Seni sevince anladım
Hayatın acılarını
Dikenli yollarını
Aşkın insan hakkı olduğunu
Bilmeyen aşksız insanlar gördüm