Είσαι μικρή, τόσο παιδί
στα πρώτα της άνοιξης τα κλώνια
κι’ είναι σκληρό να σ’ αγαπώ
που τόσα μας χωρίζουν χρόνια
Μα μια βραδιά δίχως μυαλό
στην αγκαλιά μου σ’ έσφιξα με πόθο
στης νύχτας το μύρο το κρυφό
τα δεκαοχτώ σου χρόνια νοιώθω
Τα δεκαοχτώ σου χρόνια
σαν ανοιξιάτικο λουλούδι
μες της καρδιάς τα χιόνια
ξυπνούν γλυκό τραγούδι
Τα δεκαοχτώ σου χρόνια
αγάπη μ’ έκαναν να νοιώσω
ίσως μια μέρα μετανοιώσω
μα τώρα σ’ αγαπώ
Άκου αυτό που θα σου πω
τον πόθο τον κρυφό πο `χω για σένα
παντοτεινά να σ’ αγαπώ
να ζήσουμε ονειρεμένα
μ’ αν είν’ γραφτό να χωριστώ
από την πιο γλυκειά μορφή του κόσμου
μια χάρη για απόψε σου ζητώ
ένα στερνό φιλί σου δως μου