Πού ταξιδεύεις με τη μουσική σου,
χώρα με φλέβες και πλατάνια.
Αγάλματα παγώνουν τη σιωπή,
αόριστα χειρονομώντας σε λιμάνια.
Μέσα στη θάλασσα του Καββαδία,
θα πλέει του Τσιτσάνη η Κυριακή.
Θα μοιάζει με βουβή ταινία,
που δεν έχει πρωταγωνιστή.
Σύγχρονη θλίψη τρώει την ψυχή σου,
και σε δικάζει των καιρών η τρέλλα.
Η μοναξιά να τρίζει στη φωνή σου,
αθέατη ζητώντας κάποια λύση.
Μέσα στη θάλασσα του Καββαδία,
θα πλέει του Τσιτσάνη η Κυριακή.
Θα μοιάζει με βουβή ταινία,
που δεν έχει πρωταγωνιστή.
Dieser text wurde 383 mal gelesen.