Νεκρά κορμιά, ήλιος καυτός και ερημιά,
βρέθηκα μόνος στη ν’ατενίζω στη ταράτσα,
ο ουρανός και’γω, φάτσα με φάτσα,
ν’ αναρωτιόμαστε, που βγάζει, ο καιρός
Κι’ο χρόνος πρωτοστάτης του κακού,
Μαέστρος πρώτος, δεν αφήνει τη μπαγκέτα
Τι κι’αν προσπάθησα, να σπάσω την κασέτα
Τι κι’αν προσπάθησα να παίξω, μοναχός
Το καραβάνι, όμως δεν ήρθε
Για να μου πάρει τη ψυχή μου μακριά,
Μόνο ξεφτίλα, αποσύνθεση, σκουριά,
Μόνο η καμήλα, η καμπούρα, η πιστή μου, η γριά
Χολέρα κίτρινη σημάδι του χαμού,
Κατάρα!!, να μη ξέρω από πινέλο
Να ζωγραφίσω, ξέρεις πόσο θέλω,
Το πρόσωπο, του άγνωστου Θεού…