Ξένος και μόνος περπατώ
στην ξενιτιά εδώ πέρα
μάνα πια δε θα ξαναδώ
αδέλφια και πατέρα.
Μαύρη που είν`η ξενιτιά
μαύρη, καταραμένη
κι αν στην αρχή μας ξεγελά
στο τέλος μας πικραίνει.
Ανάθεμά σε ξενιτιά
μπαμπέσα, ξελογιάστρα
που με συντρίμμια από καρδιές
χτίζεις παλάτια, κάστρα.
Dieser text wurde 293 mal gelesen.