Θέλω να φύγω σ`ένα τόπο μακρινό
να μείνω λίγο μόνος, γιατί μόνος είμαι κι εδώ.
Οι γιατροί μου λένε πως δεν πάω καθόλου καλά
και με δένουν σε κρεβάτια με δερμάτινα λουριά.
Θέλω σε κατακόκκινο λιβάδι να τρέξω,
να νιώσω του ανέμου το χάδι.
Τα βήματά μου ν`αγγίζουν το χώμα, τη γη
ο παλμός μου να χτυπήσει στις φλέβες μ`ορμή.
Στο θάλαμο 8
η θεραπεία μου θα πάρει ακόμα καιρό.
Άσπρα ρούχα, άσπρα σεντόνια,
άσπρες σκέψεις πάνε χρόνια.
Έχω ξεχάσει το καφέ των ματιών σου,
το γαλάζιο τ`ουρανού καθώς δύει ο εαυτός σου.
Όλα εδώ σιγά σιγά με εξαφανίζουν
το μυαλό, τα λογικά, η μνήμη μου ασπρίζουν.
Κι αυτή την άνοιξη όπως πάω δε θα την προλάβω
πώς άρχισαν όλα δεν μπορώ να καταλάβω.