Αχ! πόσοι καημοί,
τρυπάνε, μέρα νύχτα, την καρδιά μου,
τα δάκρυα βροχή, θα φύγεις μακριά μου
και θα μου πάρεις την ψυχή,
και θα μου πάρεις την ψυχή.
Αχ! πόσοι καημοί,
Θεέ μου, μ’ έχουν βρει και με χτυπάνε,
μου σκίζουν την καρδιά, σαν δέντρο με λυγάνε,
πώς θα τη βγάλω την βραδιά,
πώς θα τη βγάλω την βραδιά.
Αχ! πόσοι καημοί,
μου έχουν, τη ζωή μου, σημαδέψει,
μου κόβεται η μιλιά κι εγώ ώσπου να φέξει,
μετρώ καινούργια και παλιά,
μετρώ καινούργια και παλιά.