Έχω πεθάνει δυο χιλιάδες έξι φορές
σε κάθε πόλεμο που έγινε με κυνηγούσανε ορδές
είμαι ο άμαχος που πάντα πεθαίνει, πάντα φοβάται
πάντα με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμάται
Είν’ ο ρόλος που μου δόθηκε αυτός απ’ το Θεό
να πεθαίνω για κάθε πόλεμό τους ιερό
έχω πεθάνει σε μία από τις σταυροφορίες
περάσαν από πάνω μου τρεις αυτοκρατορίες
θυμάμαι κι όσο θυμάμαι, φοβάμαι τις νύχτες εκείνες
όταν μάτωναν τ’ αυτιά σου απ’ τις σειρήνες
και μετά μέσα στις γνώριμες κατακόμβες
κι από πάνω μου τόνοι από τσιμέντο και βόμβες
άκου να δεις, εδώ κάτω δε ζητείται ελπίς
όταν θα ξαναγίνει πόλεμος πρέπει να σηκωθείς
για να πεθάνεις πάλι μονάχος κάποιο βράδυ
ήμουν παιδί όταν βομβάρδισαν το Βελιγράδι
(επιμελώδημα)
Είμαι ο άμαχος που πάντα πεθαίνει, πάντα φοβάται, πάντα
με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμάται πάντα,
πάντα πονά, πάντα ξυπνά όταν πρέπει
και πεθαίνει πάλι αφού ο Θεός το επιτρέπει..
Έχω πεθάνει στ’ ολοκαύτωμα χωρίς να φταίω
αντί για δάκρυα βγαίνει αίμα απ’ τα μάτια μου όταν κλαίω
ήμουν παιδί στη Παλαιστίνη τη νύχτα εκείνη
έγινα μάρτυρας γιατί τίποτα δε μου `χε μείνει
η ζωή μου στους αιώνες μοιάζει με ποιήμα
με τη κοπέλα μου πέθανα αγκαλιά στη Χιροσίμα
ή στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν εντάξει
τουλάχιστον εσείς πουλάτε F 16
ήμουν Αρμένιος την ώρα που μας έσφαζε ο Κεμάλ
και μοναχός επί κουμμουνισμού κάπου στο Νεπάλ
και είπα όχι πάλι, όχι άλλο σκοτάδι
αφήστε με να κοιμηθώ λιγάκι για ένα βράδυ
Αύριο πάλι, σε μία μάχη νέα
θα με ξυπνήσουν να πεθάνω στο Ιράν ή τη Κορέα
ειμ’ ο άμαχος που πάντα πεθαίνει, πάντα φοβάται
πάντα με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμάται