Πόσες φορές μου έχεις πει τις ίδιες λέξεις
Πόσες φορές σ’ έχουν πληγώσει οι δικές μου σκέψεις
Για μια φορά ακόμα, η ερημιά μου έχει νόημα
Ο καθένας μας έχει το δικαίωμα
Πόσο θαμπά τα μάτια σου κοιτάνε
Όταν οι άνθρωποι στον ουρανό πετάνε
Για μια φορά ακόμη
Μια αγάπη τελειώνει
Κι ένα κομμάτι της πόλης νυχτώνει
Αν μου έδινες χρόνο
Θα καταλάβαινες πως λίγα πράγματα αρκούν
Θα το ένιωθες, πως η αγάπη μοιάζει μ’ ένα χέρι ζεστό
Που θεραπεύει όταν αγγίζει το μέτωπο
Κάνει τα μάτια να κοιτάζουν πιο βαθιά
Μακριά απ’ ό,τι βλέπεις
Πέρα απ’ τα πέλαγα
Απ’ το δικό μου κρεββάτι σκέφτομαι εσένα
Ενώ η βροχή πέφτει, καθώς περνάνε τα τρένα
Κι εγώ που κατά βάθος θέλω να κάνω το σωστό
Θέλω να είμαι μαζί σου γιατί μου αρέσει να ζω...
Για μια ακόμη φορά ο ήλιος με ζεσταίνει
Κι όσο με κρύβουν τα κτίρια θα σηκώνω το χέρι
Να κρατηθώ ζωντανός σ’ ένα κόσμο παράξενο
Όπου κάθε τι ωραίο διώκεται ως παράνομο
Πρώτη φορά βλέπω το φως μέσα στην άβυσσο
Μοιάζει με άγγελο που πάει στον παράδεισο
Για μια ακόμη φορά μια αγάπη τελειώνει
Αφήνοντας μέσα μου μια μορφή χαραγμένη
Αν μου έδινες χρόνο
Θα καταλάβαινες πως λίγα πράγματα αρκούν
Θα το ένιωθες, πως η αγάπη μοιάζει μ’ ένα χέρι ζεστό
Που θεραπεύει όταν αγγίζει το μέτωπο
Κάνει τα μάτια να κοιτάζουν πιο βαθιά
Μακριά απ’ ό,τι βλέπεις
Πέρα απ’ τα πέλαγα
Απ’ το δικό μου κρεββάτι σκέφτομαι εσένα
Ενώ η βροχή πέφτει, καθώς περνάνε τα τρένα
Κι εγώ που κατά βάθος θέλω να κάνω το σωστό
Θέλω να είμαι μαζί σου γιατί μου αρέσει να ζω...