Μέσα στα πράσινα πευκάκια
κει κάτω απ’ τις ελιές
στα φεγγαρόλουστα χλωμά σοκάκια
ή στις ακρογιαλιές.
Πόσοι περνούν απελπισμένοι
με βλέμμα σκυθρωπό
γιατί τρελά πιστέψαν οι καημένοι
στη λέξη "σ’ αγαπώ".
Τη λέξη αυτή τη μάγισσα
που `χει ομορφιές πολλές
μ’ άρωμα χάνει, γίνεται πλάνη
όσο την ξαναλές.
Είν’ η αγάπη χίμαιρα
που κυβερνά τα νιάτα
με όνειρα εφήμερα
χρυσούς καπνούς γεμάτα.
Γιατί στον κόσμο χύνεται
πολύ μελάνι κι αίμα
αλλά ζωή δε γίνεται
χωρίς αυτό τ’ ωραίο ψέμα.
Dieser text wurde 421 mal gelesen.