Γειτονιά μου αγαπημένη,
γειτονιά μου πικραμένη,
πόση δυστυχία κρύβεις,
γειτονιά μου φτωχική,
μα και πόση περηφάνια
και λεβέντικη ψυχή!
Γειτονιά μου αγαπημένη,
η ψυχή σου δεν πεθαίνει.
Πάλι σε ξαναντικρίζω,
συλλογιέμαι και δακρύζω,
τι να γίναν τόσοι φίλοι
που τους πήρε η ξενιτιά,
ποιος να ξέρει τι να κάνει
η αγάπη μου η παλιά.
Γειτονιά μου αγαπημένη,
η ψυχή σου δεν πεθαίνει.
Κι αν οι μπόρες σε χτυπήσαν,
τα χαμόγελα δε σβήσαν.
Αντηχείς από τραγούδια
σαν γυρνούν απ’ τη δουλειά
παλληκάρια και κοπέλες
που δουλεύουνε σκληρά.
Γειτονιά μου αγαπημένη,
η ψυχή σου δεν πεθαίνει.