Ένα σκοτάδι να το κόβεις με μαχαίρι
και μια ψυχή που δε σε νοιάζει αν θα χαθεί,
ένα παράπονο μπροστά σου μ’ έχει φέρει
που σε κρατάει μες στη μνήμη ζωντανή.
Δοκιμασία σκληρή περνάω εγώ τη νύχτα αυτή
δοκιμασία
κι εσύ της νύχτας σκιά με κομματιάζεις κρυφά
γιατί δεν έχω πια για σένα σημασία.
Ένα ποτάμι που το γέμισες με ψέμα
και με πετάς μες στο βυθό του να πνιγώ,
χωρίς ελπίδα να γυρίσω πια σε σένα
λες κι είμαι βράχος που κυλάει στο γκρεμό.