Ξυπνάω και λέω θα κοιτάξω ευθεία
Θα βρω τη μεριά που κρύφτηκε πίσω απ'τη γκρίζα πολυκατοικία
Θέλω να τρέξω κι δρόμος αλλάζει πορεία
Καθώς η καρδιά αποφασίζει μονάχη το προορισμό για την ευτυχία
Ζωή, Σ'ακολουθώ σ'αυτά τα σημεία
Που όταν βρίσκω το λόγο δεν έχει πια καμιά σημασία
Έχει γίνει η απόσταση γέφυρα πια
Και εγώ χάθηκα πάλι απ'την άλλη τη μεριά.
Και τότε έρχεται η στιγμή που με οδηγάει στη κορυφή
Είναι ένα κορίτσι που ξυπνάει με τη βροχή
Και τότε έρχεται η στιγμή, ξαναγίνομαι παιδί
Μα στ'όνειρο παγώνω, στα χέρια της ξαπλώνω και γίνομαι αφή
Μα όταν φτάνει το πρωί , δεν είναι πια εκεί.