Στη φυλακή με κλείσανε ισόβια για σένα
τέτοιο μεγάλονε καημό επότισες εμένα
εσύ `σαι η αιτία του κακού για να με τυραννούνε
οι πίκρες και τα βάσανα να με στριφογυρνούνε
Τώρα θα κάνω έφεση μήπως με βγάλουν όξω
κακούργα δολοφόνισσα για να σε πετσοκόψω
να σου `χυνα πετρέλαιο κι ύστερα να σε κάψω
και μέσ’ στο ξεροπήγαδο να πάω να σε πετάξω
Εφτά φορές ισόβια τότε να με δικάσουν
και στη κρεμάλα τ’ Αναπλιού εκεί να με κρεμάσουν
όλους συνόρκους δικαστές πλάνεψε η ομορφιά σου
με δίκασαν ισόβια για να γενεί η καρδιά σου
Με τη ραδιουργία σου μπουζούριασα το Χίτη
χωρίς να θέλω μ’ έκανες να γίνω ισοβίτης
τέτοια μεγάλη εκδίκηση να την εξεμπουκάρω
όπως τον Έκτορα ο Αχιλλεύς τον έσερνε στο κάρο