Dama i radion syng ho kjenne seg åleine.
Ho og kjærasten lev separate liv heime.
Sjøl køyre eg fortsatt i ein bil med plass te to.
Eg har sett folk le, dei kalla meg skrotnisse no.
Eg har høyrt koss småting kan endre på eit liv.
Tok te høgre i krysset og køyrde vestover i bil,
før eg kom te vasskille og siste fjellovergang.
Låg ei veske i vegen med bildu og ditt namn.
Kan nokon gripe inn?
Du har din måne, eg har min.
Separate sinn.
Eg har parkert bilen, og eg står og ser
mot døre der du bur, inn til livet der du lev.
Det her va det teiknet som eg har venta på.
No går du jøno huset og eg ser alt herifrå.
Kan nokon gripe inn?
Du har din måne, eg har min.
Separate sinn.
Dag to ved døre di og det er fortsatt stagnasjon.
Trur eg har ein feil i karakter og person.
Kanskje ha eg sett for mange bi sjuk tå damelengsel,
no går dei rundt i sentrum som fugleskremsel.
Kan nokon gripe inn?
Kan nokon gripe inn?
Du har din måne, eg har min.
Separate sinn.