Δεν ξέρω αν είμαι άνθρωπος
τι κι αν πατάω στο χώμα,
η αδικία μ’ άρπαξε το γέλιο
απ’ το στόμα.
Όπου άνθρωπος κακία
και προ πάντων αδικία.
Όπου άνθρωπος κακία
και προ πάντων αδικία.
Τη φτώχεια τη περιφρονούν
τον πόνο σου γελούνε
λίγη αγάπη τους ζητάς
μα εκείνοι σε μισούνε.
Όπου άνθρωπος κακία
και προ πάντων αδικία.
Όπου άνθρωπος κακία
και προ πάντων αδικία.
Dieser text wurde 269 mal gelesen.