Μοίρα μου, κακομοίρα μου,
μα ξύλο που το θέλεις,
μόνη σ’ αφήνω μια στιγμή
κι όλα στραβά τα φέρνεις,
αλισβερίσι μια ζωή
κι όλα στραβά τα φέρνεις.
Μα άσε τα καμώματα,
κουράστηκα να κλαίω,
μια φορά κάτσε κι άκουσε
και κάνε όπως σου λέω
και μην αρχίζεις πάλι
αν θα με πιάσει η ζάλη.
Μοίρα μου, κακομοίρα μου,
λόγια που σου χρωστάω,
όποτε σε χρειάστηκα
μ’ αφήνεις να σκορπάω,
αλισβερίσι μια ζωή
και μόνος μου σκορπάω,
Μα άσε τα καμώματα,
κουράστηκα να κλαίω,
μια φορά κάτσε κι άκουσε
και κάνε όπως σου λέω
και μην αρχίζεις πάλι
γιατί με πιάνει ζάλη.
Μοίρα μου, κακομοίρα μου,
λόγια που σου χρωστάω,
όποτε σε χρειάστηκα
μ’ αφήνεις να σκορπάω,
αλισβερίσι μια ζωή
και μόνος μου σκορπάω,
Μοίρα μου, κακομοίρα μου,
λόγια που σου χρωστάω,
όποτε σε χρειάστηκα
μ’ αφήνεις να σκορπάω.