Ξαναγυρνώ στους ίδιους δρόμους
κι όμως δε μένω πια εδώ.
Με χαλασμένους μετρονόμους
ό,τι αγάπησα μετρώ.
Ήρεμα όλα κι όμως κινούνται
για να αγγίζουν όσους θυμούνται.
Πόσο κοστίζει νά ’ναι το σώμα
μόνο του πάντα, μόνο του ακόμα.
Σ’ ένα μετρό συνεπιβάτες
σε διαδρομές νυχτερινές,
νόμιμοι και λαθρεπιβάτες
στης ίδιας νύχτας τις στοές.
Ήρεμα όλα κι όμως κινούνται
για να αγγίζουν όσους θυμούνται.
Πόσο κοστίζει νά ’ναι το σώμα
μόνο του πάντα, μόνο του ακόμα.
Dieser text wurde 300 mal gelesen.