Χαθήκανε και το νερό
τους έφερε ως εδώ
Αδέσποτα χωρίς χαρτιά
με πρόσωπα στεγνά
"Εγώ που χρόνια τώρα τριγυρνώ
σαν πουλί περιπλανώμενο
μες στη μοναξιά, μες στην ξενιτιά
που δεν την αντέχω άλλο πια..."
Ξένος ήμουνα κι εγώ
πριν γίνω αφεντικό
πριν χτίσω και φτιαχτώ
πριν μάθω να ξεχνώ
Ξένος ήμουνα αλλά
εσύ είσαι ο ξένος πια
και δίπλα μου όπως ζεις
τη μέρα μου ενοχλείς
Χαθήκαμε μες στην κοιλιά
μιας μάνας που ξεχνά
Κι απ’το εμείς το ξένο εγώ
μου λέει να μισώ