Και μετά, η καρδιά μου δεν ακούστηκε ξανά
απ’ τα χέρια σου στο πάτωμα λες κι έπεσε κι έσπασε
και μετά, βασιλεύει κάθε νύχτα η μοναξιά,
η ψυχή μου σαν μικρό παιδί φοβήθηκε και κρύφτηκε,
σαν βιβλίο στα μισά, δεν υπάρχει “και μετά”.
Και μετά, από σένα ούτε ίχνος πουθενά,
σαν να έπαψε ο χρόνος να μετρά,
σαν αστέρι που ΄χει πέσει και δεν άναψε στον ουρανό ξανά,
και μετά, όλα γύρω μου υγρά και σκοτεινά,
τίποτ’ άλλο από τότε και μετά,
σαν μια λέξη που 'χει σβήσει,
η ζωή μου από τότε και μετά και μετά.
Και μετά, στα παράθυρα έχει μόνο συννεφιά,
μια σελίδα η ζωή μου που κιτρίνισε και σκίστηκε
και μετά, δεν υπάρχω, δεν ανήκω πουθενά,
στον αέρα ό,τι αγάπησα τινάχτηκε και χάθηκε,
σαν βιβλίο στα μισά, δεν υπάρχει “και μετά”.
Και μετά, από σένα ούτε ίχνος πουθενά,
σαν να έπαψε ο χρόνος να μετρά,
σαν αστέρι που ΄χει πέσει και δεν άναψε στον ουρανό ξανά,
και μετά, όλα γύρω μου υγρά και σκοτεινά,
τίποτ’ άλλο από τότε και μετά,
σαν μια λέξη που 'χει σβήσει,
η ζωή μου από τότε και μετά και μετά.
Και μετά, όλα γύρω μου υγρά και σκοτεινά,
τίποτ’ άλλο από τότε και μετά,
σαν μια λέξη που 'χει σβήσει,
η ζωή μου από τότε και μετά και μετά.