Στο φως της μέρας ξυπνάς με γκρίζο πυρετό
κι όλη γυρίζεις στον ίλιγγο τον καθημερινό
εδώ γεννήθηκα κι ότι θυμάμαι είναι εδώ
στα κοφτερά σου τα γρανάζια συνήθισα να ζω.
Μητρόπολη τις μνήμες μου στα τείχη σου κλείνεις,
μητρόπολη βιότοπος για μένα είσαι εσύ.
Στων λεωφόρων σου τα δίχτυα παγιδευμένος
στις υψηλές σου τις συχνότητες είμαι μπερδεμένος
απ’ τις πολύχρωμες φυλές σου μαγεμένος
ανώνυμος πολίτης στο άρμα σου δεμένος.
Μητρόπολη σαν πρίσμα διαχέεις το άσπρο σου πλήθος,
μητρόπολη στο θόρυβο κρύβεις μυστική αρμονία.
Τα νέον φώτα σου χαράζουν λεπτές διαδρομές
και στο σκοτάδι μοιάζεις σαν χίλιες πυρκαγιές
αρουραίοι των πόλεων πιστοί σου εραστές
ανακαλύψαμε στο κέντρο σου χαμένες ομορφιές.
Μητρόπολη στα σπλάγχνα σου γεννιέται καινούριο είδος
DRACUS URBANUS, πίτυμυς ο αστικός.