Το καντήλι τρεμοσβήνει
σε μια κάμαρα φτωχή
και μια μάνα σιγολιώνει
στο κρεβά , κρεβάτι μοναχή.
Ξένοι πια την παραστέκουν
για στερνή της συντροφιά.
Έφαγε την κόρη αρρώστια
και τον γιο, τον γιο η ξενιτιά.
Έσβησε πια το καντήλι
κι η μανούλα πάει μαζί.
Μοναχή σ’ αυτό τον κόσμο
τι το ή , το ήθελε να ζει.
Dieser text wurde 302 mal gelesen.