Πάλι μονάχη να περνώ
μεγάλο δρόμο είδα
απ’ το λαμπρό σου μέτωπο
στην πιο βαθιά ρυτίδα
Κι αν χάθηκα σαν ξωτικό
μέσα στα παραμύθια
ξύπνησα απ’ όνειρο γλυκό
μες στην πικρή αλήθεια
Είδα πως γκρεμιζόμουνα
δάκρυ απ’ τη χαρά σου
στο τρομαγμένο παίξιμο
από τα βλέφαρά σου
Κι αν χάθηκα σαν ξωτικό
μέσα στα παραμύθια
ξύπνησα απ’ όνειρο γλυκό
μες στην πικρή αλήθεια
Σαν το αθάνατο νερό
έπινα τα φιλιά σου
όλος ο κόσμος ξενιτιά
και σπίτι η αγκαλιά σου
Κι αν χάθηκα σαν ξωτικό
μέσα στα παραμύθια
ξύπνησα απ’ όνειρο γλυκό
μες στην πικρή αλήθεια
Dieser text wurde 440 mal gelesen.