Χρόνια τώρα ψάχνεις χωρίς να μαντεύεις
τι με κάνει τόσο και σε αγαπώ
μέσα στην ψυχή μου για να μπεις, γυρεύεις
κι αφού θες να μάθεις λοιπόν θα στο πω.
Ούτε τα δυο χείλη σου που `ναι σαν ρόδα
ούτε τα μαλλάκια σου τα καστανά
ούτε και το γέλιο που στάζει ιζαντόρα
να γιατί η καρδιά μου για σένα πονά.
Για τα μάτια σου που με σφάζουνε
για τα μάτια που λατρεύω
για τα μάτια σου που μου τάζουνε
χίλιες τρέλες και τις πιστεύω.
Μόνο για δική τους χάρη
την καρδιά μου την έχεις πάρει
για τα μάτια σου που με σφάζουνε
κι όπου να `μαι, αυτά γυρεύω.
Αν γυρνώ τις νύχτες ώσπου να χαράξει
κι αν με πήρε ο πόνος κι αν πίνω κρασί
είναι που δεν έχει η καρδιά μου ν’ αράξει
δυο γλυκά ματάκια που έχει χτιστεί.
Κι αν αυτά τα μάτια για ό,τι κι αν κάνω
κι ότι κάθε τόσο τα βλέπω μπροστά
κι ούτε που το κρύβω πως κι όταν πεθάνω
Ίσως να `ν’ αιτία, να φταίνε αυτά.